Όταν λένε ότι ο σύγχρονος κόσμος υφίσταται κρίση, αυτό που συνήθως εννοούν είναι ότι έφτασε σε ένα κρίσιμο σημείο ή, με άλλα λόγια, ότι επίκειται μια μεταμόρφωση λίγο ή πολύ βαθιά, ότι μια αλλαγή προσανατολισμού οφείλει αναπόφευκτα να συμβεί πολύ σύντομα, εκούσια ή ακούσια, μ’ έναν τρόπο λίγο ή πολύ απότομο, με ή χωρίς καταστροφή.

Όμως, μέσα στην ίδια τη λέξη κρίση περιέχονται και άλλες σημασίες, που την καθιστούν ακόμη πιο κατάλληλη να εκφράσει αυτό που θέλουμε να πούμε. Η φάση που μπορεί να ειπωθεί αληθινά κρίσιμη, για την οποιαδήποτε τάξη πραγμάτων, είναι αυτή που καταλήγει άμεσα σε μια λύση ευνοϊκή ή δυσμενή, αυτή στην οποία μια απόφαση παρεμβάλλεται κατά τη μία ή την άλλη φορά· τότε είναι δυνατόν να κρίνουμε τα εξαχθέντα συμπεράσματα, να ζυγίσουμε τα υπέρ ή τα κατά, επιχειρώντας ένα είδος ταξινόμησης αυτών των συμπερασμάτων σε θετικά και αρνητικά, και έτσι να δούμε από ποια πλευρά γέρνει η πλάστιγγα οριστικά.

Φαίνεται ότι πραγματικά πλησιάζουμε το τέλος του κόσμου, δηλαδή το τέλος μιας εποχής ή ενός ιστορικού κύκλου. Έχουμε ήδη στο παρελθόν πολλά τέτοια προηγούμενα και αναμφίβολα θα υπάρξουν και άλλα ακόμα ανάλογα με το αν τερματίζουν περιόδους λιγότερο ή περισσότερο εκτεταμένες και αφορούν είτε το σύνολο της επίγειας ανθρωπότητας είτε μόνο το ένα ή το άλλο από τα μέρη της, μια φυλή ή έναν ορισμένο λαό.